“Ik zie steeds weer wat nieuws in de wijk.”

De Wijk De Wereld trekt dit jaar de Oosterparkwijk in, van alle Groninger wijken toch wel de meest Groningse. Het was een tuindorp, een stadswijk met een dorps karakter, en bedoeld als antwoord op de toen nog talrijke verpauperde arbeidshuisjes in het centrum van de stad. De armen moesten uit het stadsbeeld, om kort te gaan. Maar ze kregen er ook iets voor terug, echte huisjes met alle voorzieningen. Marc Knip gaat op bezoek bij mensen die hier al hun hele leven wonen en probeert zo achter het DNA van de wijk te komen.

—  

Noortje (2009) is geboren in de Oosterparkwijk en voelt zich er als een vis in het water. Ze is drukbezet: ze gaat naar school, ze rijdt paard, ze speelt trombone, ze zit op toneel, ze gamet, ze ruimt op in de wijk, ze spaart doppen, ze bakt koekjes en ga zo maar door. Gelukkig had ze nog wel wat tijd in haar agenda voor een gesprek en ik bezocht Noortje en haar ouders aan de Gorechtkade, waar ze al haar hele korte leven woont.

“Ik zit op het Stadslyceum, in de brugklas. Ik heb een halfzus en drie halfbroers, maar die zijn al volwassen en wonen niet bij ons in huis. Wel leuk, want ik ben twaalf jaar oud en ik word dit jaar tante! Mijn beste vriendin is Janneke, ik ken haar al heel lang, ze is de dochter van vrienden van mijn ouders en we zaten samen op school. We gaan vaak met z’n allen kamperen, heel gezellig. Ik kan ontzettend met haar lachen en het is altijd heel gezellig samen. Ze voelt als familie. Op mijn nieuwe school ga ik het meeste om met Merle ga ik veel om, we zijn altijd samen in de pauzes. Maar de jongens in mijn klas zijn enorm irritant, zo kinderachtig haha.”

“Ik zit al vanaf mijn zesde op paardrijden, dat is mijn grootste hobby. Ik zou het heel erg tof vinden om ooit een eigen paard te hebben. Maar dan moet ik wel zeker weten dat ik er genoeg tijd en geld voor heb. Ik heb het nu veel te druk met school en mijn hobby’s en vrienden. Mijn favoriete game is dan ook Star Stable, een spel over paarden. Ik heb nog geen idee wat ik later wil worden. Dat duurt eigenlijk nog zo lang en ik heb geen idee wat voor banen er allemaal zijn. Daar ga ik me later wel in verdiepen. Misschien ga ik wel een YouTube-kanaal openen en vloggen over alles wat met paarden te maken heeft. Vroeger wilde ik het liefst op een paard over de wereld trekken en mensen helpen, want dan doe ik alles wat ik leuk vind.”

“Ik speel trombone, net als mijn vader. Ik zat met hem in een bigband, maar sinds corona ligt dat jammer genoeg stil. Als ik aan mijn vrienden trouwens vertel dat ik trombone speel, vragen ze meestal wat dat is. Mijn favoriete stuk is ‘Star Wars’. We speelden ook veel jazz, zoals ‘A Child Is Born’ en ‘Cute’. Heel mooi. Ik blijf graag trombone spelen, maar ik denk niet dat muziek maken mijn beroep wordt.”

Wandelen
“Toneelspelen vind ik ook heel erg leuk. Ik ben de jongste in mijn theatergroep bij Vrijdag. We beginnen het jaar altijd met een Griekse tragedie, dit keer was dat geloof ik ‘Antigone’, we zouden in de kelder van de Oude Suikerfabriek een doorlooptheater opzetten, zo’n leuk idee. Maar dat is door corona helaas niet doorgegaan. Daarna hebben we een soap bedacht, dat was ook te gek. Er waren twee groepen, de mijne was rustig, de andere heel druk. In de soap ging van alles mis en fout en had iedereen had een probleem. We hebben net ook nog een hoorspel afgerond en nu gaan we weer zelf een stuk maken. Het thema is ‘toekomst’ en het kan nog alle kanten op.”

“Ik vind de Oosterparkwijk heel fijn om in te wonen, vooral omdat er hier heel veel te doen is. Er zijn hier veel mooie parken en alles is dichtbij. Als ik bijvoorbeeld bij Janneke ben, die woont bij het Noorderplantsoen, moeten we altijd heel ver lopen voor een speeltuin. Ik ga vaak wandelen in de wijk met mijn moeder en dan zie ik elke keer iets nieuws. Vaak nemen we grijpers mee om vuil op te ruimen. Dat is best leuk om te doen. We vinden soms dingen waarvan je denkt, hoe kan je dat verliezen, zoals vanmiddag nog zo’n staaf die je in het zwembad gebruikt om te blijven drijven. Er ligt ook heel veel troep bij de prullenbakken, daar snap ik niets van. Maar het levert ook wel eens wat op; we hebben een mooie houten schaal uit het water gevist die we nu zelf gebruiken.”

+ 1 foto's

Varkentje Rrrund
“Ik spaar altijd de doppen op van de flesjes fris die ik drink. Eens in de zoveel tijd breng ik die naar Yvonne, die woont een paar huizen verderop. De hele buurt spaart ze en één keer in de week gaat Yvonne dan met haar fietstassen vol op pad. Voor de doppen krijgt ze geld en dat gaat naar Stichting Hulphond, waar onder meer blindengeleidenhonden worden opgeleid. Van Yvonne krijg ik als dank altijd iets lekkers mee, zoals chocolaatjes. Ook bak ik heel vaak koekjes. Omdat we thuis met zijn drieën zijn heb ik altijd heel veel over en die deel ik uit in de buurt.”

“Mijn favoriete restaurant is het Oude Politiebureau. Het is daar altijd heel gezellig, ze hebben lekker eten en mijn favoriete ober werkt er, Kas. Op de openingsavond hebben we daar gegeten en toen heb ik aan Kas gevraagd of hij al sterren had. Nou nee. Toen heb ik tegen hem gezegd dat ze vijf sterren verdienden. Sindsdien zijn we vrienden. En aan de muur in het restaurant hangen hele leuke, grappige Varkentje Rrrund-tekeningen, ken je dat, van het Klokhuis? De kunstenaar die dat maakt, Michiel Hoving, woont hier vlak in de buurt. Hij maakt ook die mooie kleine zeilbootjes, die hier soms in de vijver drijven.”

Verloren prinsessen
“Ik vond de coronatijd niet zo erg. Dat vind ik wel een beetje raar om te zeggen, want andere mensen hebben er heel veel last van gehad. Soms kon ik niet naar school en het was wel lastig met feestjes, maar ook een soort avontuur. Zo kwam Sigrid, die bij mij in de klas zit en hier vlak in de buurt woont, een keer spelen met haar zusje Tamar. Toen hebben we hier in de speeltuin een enorme fantasiewereld opgezet. Als je de kabelbaan nam en een bepaalde spreuk zei, dan kwam je in een andere wereld. Mensen in de echte wereld konden ons dan niet meer zien. In de boot die op de heuvel staat, trokken we over de hele wereld. Het hele verhaal was gebaseerd op boeken die we kenden, zoals ‘Harry Potter’ en ‘De Magische Apotheek’. Er was een slechte koning en wij waren verloren prinsessen die tegen monsters moesten vechten. Steeds werden we achtervolgd en we hadden allemaal een toverstokje en onze eigen krachten. Die bundelden we dan en zo konden we samenwerken. Dat spel hebben we weken gespeeld in de coronatijd, superleuk.”

Marc Knip (Weesp, 1963) is tekstschrijver, fotograaf en stemacteur. Hij is sinds de jaren negentig mede-eigenaar van een redactiebureau in de theater- en muziekwereld. Als fotograaf houdt hij zich het liefst bezig met documentaire projecten. Momenteel werkt hij aan een boek over Groningse ouderen die hun hele leven in hetzelfde dorp zijn blijven wonen. Marc is al vier jaar aan De Wijk De Wereld verbonden.