De Wijk De Wereld is in 2021 in de wijk Vinkhuizen. Hoe het project er uiteindelijk uit gaat zien, dat weten we nog niet, zoals de toekomst voor zovelen momenteel onzeker is. Want corona heeft een enorme impact op de levens van iedereen. En juist dan zie je de meerwaarde van de wijk: daar kijken bewoners sowieso al naar elkaar om en in tijden van crisis nog een beetje extra. Overal zijn mensen bezig om de zorgen van anderen wat te verlichten. Marc Knip is de komende tijd in Vinkhuizen om een aantal van hen te portretteren.  

Meemanaat Arashvand: “Ik werk voor de wijk en voor de wereld.”

Ze was 42 toen ze met haar kinderen uit Iran naar Nederland vluchtte. Na een helse tocht van 37 dagen bereikte Meemanaat Arashvand (1949) in december 1993 Nederland en werd ze herenigd met haar man. Die ontvluchtte zijn land twee jaar eerder, omdat hij zich als kolonel van het Iraanse leger had uitgesproken tegen de oorlog met Irak en deserteerde. In het asielzoekerscentrum in Sneek besefte Meemanaat, vakdocent techniek, dat zij met haar gezin helemaal opnieuw moesten beginnen. Na wat omzwervingen belandt ze met haar man in Vinkhuizen. Daar spreek ik met een energieke zeventiger.

Had u voor u hier kwam wel eens van Nederland gehoord?

“Jawel. In de jaren zeventig reisden Iraniërs over de hele wereld. Mijn zus ging in Duitsland studeren. Mijn moeder en mijn stiefvader zijn haar gaan bezoeken, kochten er een Peugeot en zijn het hele stuk naar Iran teruggereden. Zo hoorde ik ook over Nederland. Wij hadden thuis ook een boek over Petrus (Peter van Haarlem, MK), die zijn arm in de dijk stak en het land redde. Dat leerden we ook op school.”

+ 1 foto's

Moest u heel erg wennen?

“In het begin was het niet makkelijk, we hadden helemaal nul. Mijn man was begin jaren zestig opgeleid in Engeland tot radaringenieur en uiteindelijk een hoge officier geworden, maar in Nederland kon hij geen werk krijgen, hij was toen in de vijftig en men vond hem te oud. Uiteindelijk heeft hij nog een paar jaar wat bijverdiend als klusjesman. Ikzelf was in Iran docent en schooldirecteur, maar kwam hier ook nergens aan de bak. Uiteindelijk heb ik nog achttien jaar als onderwijsassistent kunnen werken. Het is niet leuk, maar je moet het accepteren. Wij zijn nieuw en we moeten leren om te gaan met de Nederlandse maatschappij, ook om de kinderen het goede voorbeeld te geven. En ik ben blij dat ik hier terecht ben gekomen hoor, ik vind Nederlanders erg gastvrij.”

U bent ontzettend actief in de wijk.

“Ik doe boodschappen voor oude en zieke mensen en ik zit in de hulpdienst, voor als iemand bijvoorbeeld medicijnen nodig heeft. Ook maak ik wandelingen met demente mensen en gaf ik bewegingslessen aan mensen uit de Platinaflat. Hetzelfde doe ik in Hoogkerk. Via de gemeente heb ik geregeld dat op de wandelroute twee picknicktafels zijn geplaatst, zodat ze onderweg kunnen uitrusten. Ik geef ook naailessen in de wijk, sportlessen bij de Stichting Jasmijn en aqua-aerobics in de Parrel. Ik ben stadsadviseur, geef voorlichting over opvoeden aan de vrouwen van de Jasmijn kindercrèche en ben actief bij de internationale Delta Kappa Gamma Society (DKG), die wereldwijd onder meer ondersteuning geeft aan vrouwen die in het onderwijs werken. Via Epsilon, de Groningse tak van DKG, heb ik T-shirts gemaakt en wereldwijd verkocht. Dat geld is ten goede gekomen aan Syrische vluchtelingen, maar ook aan een voorleesproject voor kinderen, een initiatief van Humanitas. Ik werk voor de wijk en voor de wereld dus, heel toepasselijk.”

Heeft u nog dromen?

“Ik vind Vinkhuizen een fijne wijk, maar hier en daar wel een beetje kaal. Ik zou graag de rotondes in de wijk een beetje opknappen. Het lijkt me leuk om er Nederlandse symbolen op te plaatsen, zoals de vlag, een molen of klompen. Ik wil sowieso wat meer groen, wat meer bloemen in de wijk. En een fijne plek voor hangjongeren, waar ze samen kunnen zijn, bijvoorbeeld aan het water. Ik heb er al met al het ontzettend druk mee, maar ik vind het zo leuk om te doen, ik geniet er echt van. Ik heb inmiddels zo’n uitgebreid internationaal sociaal netwerk, heerlijk. Ik ga ermee door zo lang ik het kan.”