De Wijk De Wereld gaat in 2021 de wijk Vinkhuizen in. Hoe dat er precies uit gaat zien, dat weten we nog niet, zoals de toekomst voor zovelen momenteel onzeker is. Corona heeft een enorme impact op de levens van iedereen. En juist daar zie je de meerwaarde van de wijk: daar kijken bewoners sowieso al naar elkaar om en in tijden van crisis nog een beetje extra. Overal zijn mensen bezig om de zorgen van anderen wat te verlichten. Wij zijn de komende weken in Vinkhuizen om een aantal van hen te portretteren.

Danny Hoffmann: “Het is fijn om weer op deze manier in het leven te staan”

Het leven van Danny Hoffmann (1978) was tot nu toe geen pleziertochtje. Soms lijken alle sterren verkeerd ter staan: internaten, een alcoholverslaving, domme pech, een moeder die in 2003 op 46-jarige leeftijd overleed en een vader die dronk en daaraan stierf in 2009. Maar een mens kan bewonderenswaardig veerkrachtig zijn: als ik Danny spreek, zitten we in zijn nieuwe flatje in Vinkhuizen, staat hij al heel lang droog en praten we over zijn hoogbejaarde buurvrouw, die zijn leven toch wel een beetje veranderde. En vice versa.

Wat is jouw band met Vinkhuizen?

“Mijn moeder kreeg in 1983 een huis in de Jadestraat in Vinkhuizen. Ik ben hier dus opgegroeid, maar heb er niet mijn hele leven gewoond. Vanaf 2001 had ik een woning in de Wijert, maar daar was op een gegeven moment zo veel geluidsoverlast dat ik besloot om in 2009 in het particuliere segment te gaan huren. De grootste fout van mijn leven. Ik kwam in de wereld van de louche huisjesmelkers terecht en heb ontzettend veel vervelende dingen meegemaakt: diefstal, geweld, noem maar op. Heel traumatisch. Eind 2018 heb ik deze woning gevonden. Lekker rustig, terug in Vinkhuizen, het bevalt me prima en ik ken hier nog ontzettend veel mensen van vroeger.”

En toen leerde je de buurvrouw kennen…

“Inderdaad, ik maakte al snel kennis met Sita. Ze is inmiddels 93, licht dementerend, maar nog ongelooflijk kwiek. We hadden gelijk een klik en ook met haar familie kon ik het meteen goed vinden. En zo rolde ik langzaam een beetje in de rol van een soort mantelzorger. Afval wegbrengen, kleine klusjes doen in huis, dat soort zaken. Ik ben redelijk handig op dat gebied, ik heb jaren decors gebouwd voor theaterproducties. De echte zorg komt uiteraard van professionals en er is iemand die haar huis schoonmaakt en de boodschappen doet, maar ik hou altijd een oogje in het zeil en ben dag en nacht bereikbaar voor de familie.”

Kan ze nog wel op zichzelf wonen?

“Ja hoor, ze is nog redelijk goed bij en tot voor kort deed ze zelfs op zaterdag nog haar eigen boodschappen. Ze gaat vier dagen per week naar de Buurthuiskamer in De Es in Selwerd, voor de gezelligheid. En weer of geen weer, om 9 uur staat ze trouw buiten klaar voor de taxi, die pas een half uur later komt. Maar ze is natuurlijk wel hoogbejaard en dementerend, dus het blijft opletten. Laatst heb ik op verzoek van de familie een dementieklok geïnstalleerd, het is namelijk wel eens gebeurd dat Sita om 9 uur ’s avonds buiten op de taxi ging staan wachten. Ook heb ik de thermostaat op een aangename temperatuur vastgezet, ze wil het ding nog wel eens op 30 graden zetten. Ik heb een huissleutel van Sita, dus ik kan gelijk optreden als er iets gebeurt. Laatst werd ik gebeld door De Es dat ze niet op de taxi stond te wachten en toen ik een kijkje ging nemen, zag ik dat ze gevallen was en op de grond lag. Ik heb haar geholpen, gekalmeerd en de familie gebeld.”

Voelt het goed om voor een ander te zorgen?

“Ja het voelt ontzettend goed. Ik heb een roerig leven gehad en de laatste jaren eigenlijk alleen maar gedronken. En toen vond ik deze woning, ben ik gestopt met drinken en had ik ineens een schattige buurvrouw. Ik beschouw haar als mijn tweede moeder, ze is zo lief. Ik help háár met allerlei dingen, maar zij heeft mij er ook behoorlijk bovenop geholpen. Het is heel fijn om weer op deze manier in het leven te staan. Laatst heb ik haar nog een kaartje geschreven: dat ik ontzettend blij met haar ben en dat ze licht brengt in mijn leven. De volgende dag stond ze voor de deur en zei dat voor haar precies hetzelfde geldt.”

fotobijschrift:
Danny Hoffmann (1978) en Sita Heidbuurt-Bottema (1927-2021)

Helaas hebben we te horen gekregen dat Sita in mei is overleden.